تصویربرداری ( اشعه ایکس ، سی تی اسکن )
نخستین گام میتواند استفاده از این متد باشد.
تصویربرداری اولین راه
برای تشخیص اینکه گواتر موجب تنگی در نای شده است یا به قفسه سینه گسترش یافته (گواتررترواسترنال) استفاده می‌شود.
آزمایش خون
آزمایش خون برای بررسی عملکرد غده تیروئید و پاراتیروئید استفاده می‌شود. فعالیت غده تیروئید با اندازه‌گیری سطح هورمون‌های T3 و T4 و میزان اثر غده هیپوفیز بر تیروئید (TSH) اندازه‌گیری می‌شود.
سونوگرافی غده تیروئید
سونوگرافی برای دیدن ساختار غده تیروئید استفاده می‌شود. سونوگرافی میتواند کیست‌ها را از ندول‌های جامد افتراق دهد اما انواع خوش‌خیم ندول‌ها را از سرطان نمی‌تواند تشخیص دهد. با این حال فرم‌های خاصی از ندول‌ها مثل ستاره دنباله‌دار می‌توانند نشانه ندول خوش‌خیم باشند.
اسکن پزشکی هسته‌ای
این تست برای بیماران مبتلا به گواتر سمی (تیروتوکسیکوز) که دچار فعالیت زیاد غده تیروئید هستند، استفاده می‌شود. این آزمون نباید در دوران بارداری استفاده شود.
بیوپسی
آسپیراسیون تیروئید با سوزن‌های ظریف برای همه ندول‌های تک تیروئید مگر در شرایط خاص، لازم است. این کار میتواند در مورد کیست‌های ساده تیروئید نقش درمانی داشته باشد یا به منظور تشخیص سرطان از ندول‌های خوش‌خیم استفاده شود.
ارزیابی نای
در صورتی که تیروئید بزرگ شده به نای فشار وارد کند، سی تی اسکن یا برونکوسکوپی میتواند انجام شود. فشار تیروئید میتواند موجب انحراف یا تنگی نای شود و در مورد سرطان‌های پیشرفته، رشد تومور ممکن است به نای نیز برسد.
ارزیابی مری
آزمون بلع باریوم یا اندوسکوپی در صورت نگرانی از درگیری مری در بیماران تیروئیدی میتواند استفاده شود.
ارزیابی طناب صوتی (لارنگوسکوپی)
این تست در صورت جراحی قبلی گردن، احتمال تغییر صدا بعد از جراحی تیروئید یا لزوم برداشت بیوپسی در تشخیص سرطان ضرورت پیدا می‌کند. ارزیابی طناب صوتی به کمک دستگاه لارنگوسکوپ قابل انعطاف که لوله باریکی به همراه دوربین در انتهای آن است، انجام می‌شود.